De eerste week

Na het posten van mijn eerste reisverslag heb ik veel positieve reacties ontvangen. Ik vind leuk om te zien dan jullie allemaal benieuwd zijn naar mijn volgende avonturen!

*Disclaimer*

De eerste week vertel ik alle dagen redelijk uitgebreid😊. Er zitten foto's bij deze blog, zie foto's van 25 augustus tot en met 31 augustus.

De eerste dag

Eenmaal op Schiphol aangekomen nam ik afscheid van mijn ouders en mijn zus Charlotte. Persoonlijk dacht ik dat ik emotioneel zou worden bij het afscheid maar daar was geen sprake van. Ik denk dat het te maken had met het feit dat ik nog even moest beseffen wat ik ging doen. Daarnaast had ik te veel zin om daar eventueel over na te denken. Toen het vliegtuig eenmaal in de lucht was en ik de skyline van Amsterdam zag kreeg ik wel even kippenvel. ‘Nu is er echt geen weg meer terug.’

Naast mij was er een plek vrij dus ik had tijdens de vlucht lekker veel ruimte. Helaas heb ik tijdens de 10,5 uur durende vlucht maar 3 uur kunnen slapen. Daarentegen kan ik wel zeggen dat ik de Chinese muur heb gezien. Bij aankomst was het vrij duidelijk waar ik naar toe moest. Ik kwam al gelijk wat andere Nederlanders tegen, maar die moesten allemaal naar andere universiteiten. Eenmaal in de aankomsthal aangekomen zou ik worden opgewacht. Achteraf bleken de studenten van de universiteit van de pick-up aan de verkeerde kant te staan. Ik liep de hele Terminal af en zag ze toen van een afstand, maar ik wist dat ze ook op meer studenten moesten wachten. Ieder ander zou er natuurlijk meteen naartoe zijn gegaan, maar ik ging eerst pinnen en koffie halen. Typische Pieter actie!

Voor mijn vertrek had ik van alle studenten waarvan ik wist dat ze Nederlands en naar zuid Korea gingen waren opgezocht op internet. Ik kwam erachter dat iemand dezelfde vlucht had als ik. Zij had mij blijkbaar ook opgezocht, want zei: ‘jij bent toch Pieter en moet ook na Ajou Universiteit’. Uiteindelijk moesten we de bus hebben en waren binnen 2 uur bij de Universiteit.

Er zijn 2 studentenflats. Wij verbleven in de Hwahong Hall. Er was ook Nieuw International Dorm, maar daar had je de grote kans, ondanks je het aan kon geven, om met een Koreaan op de kamer te komen. Ik wilde dit niet, want ik wilde iemand die dezelfde cultuur problemen ervaart als mij. Achteraf een slechte keuze om voor die flat te kiezen want bij aankomst was de kamer gewoon smerig. Details zal ik jullie besparen. Mijn kamergenoot was een Spanjaard genaamd Carlos. Op onze verdieping was bijna iedereen Aziatisch.

Met 3 uur slaap en een vieze kamer voelde dit niet echt als een warm welkom. Ik was toen wel upset en dan helpt het niet als je kamergenoot gewoon denkt ‘komt wel goed’. Carlos is de vereenzelviging van tranquilo, tranquilo. We hebben een klacht ingediend bij de gastheer en gevraagd even mee te lopen naar onze kamer. Hij bod 100 keer zijn excuses aan, maar poetsen kon pas morgen worden gefixd.

Door het klagen over de kamer misten we de groep die naar de Lotte Mart ging. De Lotte Mart is hier de grote AH XL, maar je kan er ook kussen ect. kopen. Een masterstudent uit Mongolië was uiteindelijk zo aardig om ons er naar toe te brengen. De gastheer zou namelijk 3 keer bellen naar de Koreaanse student om ons op te pikken. Maar het was vooral ja knikken en niks doen. Bij de Lotte Mart aangekomen ontmoetten we 2 anderen studenten: Julian uit Frankrijk en Valter uit Letland die verbleven in het Inter National Dorm.

De eerste nacht heb ik maar 3,5 uur geslapen. Om 3:30 was ik gewoon klaar wakker. @jetlag.

Toen ik midden in de nacht naar het toilet moest kwam ik tot mijn verbazing een kakkerlak tegen. Die volgende ochtend heb ik een hele nette, maar duidelijk mail geschreven naar de coördinator van de studenten om de hele situatie nogmaals uit te leggen.

Dag 2

In de ochtend ontving ik reactie van de coördinator. Die was erg kort: Just sorry en je kunt naar mijn office komen om het erover te hebben. Een uur later gingen Carlos en ik langs bij de coördinator. We legden de situatie helemaal opnieuw uit en zij knikte alleen maar ja, ja. Letterlijk de hele tijd. Geen verbale communicatie, terwijl ze gewoon goed Engels sprak. Duidelijk zijn helpt. Kort  gezegd naar haar toe: ’Waar kan ik mezelf op de reservelijst zetten’,  en dat werd toen gedaan.

In de middag hadden Carlos en ik afgesproken met Julian en Valter voor sightseeingn in Suwon. Maud, de Nederlandse van de airport, ging ook mee. Als eerste hebben we het World cupstadion bezocht. Er was een Koreaanse die ons het halve stadion liet zien van kleedkamer tot persruimte. Ze wist dat wij geen Koreaans konden, maar bleef in het Koreaans praten. Het was een grappig gezicht, iemand, die zo blij was dat ze haar verhaal kwijt kon 😊. Wij vonden het allemaal prima want wij konden gratis naar binnen. Na de tour hebben nog even gewandeld en toen lekker Koreaans gegeten. Nadat we ruim 4 uur door de stad hadden gelopen besefte je pas echt hoe anders het qua architectuur is dan Nederland. De meeste gebouwen hebben dezelfde kleur en dezelfde vorm, maar niet op een communistische manier. Ik zal proberen of ik aan deze blog wat foto’s kan koppelen.

Toen we terug waren op de kamer heb ik mijn” titel” weer eer aangedaan. #powernapking. We besloten om ’s avonds met een grote groep andere internationale studenten weer naar de Lotte Mart te gaan. Nadat we terug waren gekomen van de Lotte Mart was het 22 uur en moesten we nog eten. We besloten om met een grote groep bij de McDonalds te gaan eten. Daarna gingen we op een bankje in het park Soju drinken. Soju is een typische gedistilleerde Koreaanse drank dat wordt gemaakt van rijst. Het heeft tussen de 13 en 20% alcohol. Ik vind het erg zoet. Het kost omgerekend 1,20 euro, dan heb je een los flesje ter grote van een bierflesje. Ik was toen met mijn kamergenoot Carlos en wat andere Spanjaarden en Fransen. Helaas praatten de Spanjaarden en Fransen onderling alleen maar hun eigen taal.

Dag 3

Op deze dag had ik al minder last van mijn jetlag. Ik had namelijk 9 uur geslapen, wat ik zelden doe. Ik ging proberen mijn betaling voor de housing te doen, maar ik kon niet betalen met creditcard. Ik moest cash op de campus afrekenen. Dit vond ik erg raar, omdat ik dacht dat Korea erg voorliep met alles. Maar ook bij mijn aanmelding voor deze universiteit moest ik een faxnummer geven, maar Avans heeft niet eens fax. Wie gebruik er deze dagen nog een fax?

Met ING kan je dagelijks maar 500 euro cash met je normale kaart opnemen. Dit wist ik niet. Mijn transactie werd geweigerd, maar ik wist niet waarom omdat op de bon alleen Koreaans werd vermeld. Ik had toen nog niet googletranslate met de Koreaans taal gedownload. Natuurlijk sprak niemand bij de betreffende bank Engels. De bankmedewerkster belde naar de tolk telefoon het duurde letterlijk 15 minuten om alleen te vertellen dat mijn transactie was gecanceld. Ik zie je al lachen en voorstellen Pieter bij een Koreaanse bank en niemand begrijpt hem. Achteraf kan ik erom lachen maar het was erg ongemakkelijk.

Toen de betaling eenmaal was gedaan ben ik met een aantal mensen Suwon weer ingegaan. We hebben toen een wandeling gemaakt naar een meer in Suwon. Ik weet niet de naam maar het meer was erg mooi. Ik vind de architectuur in Korea erg verbazingwekkend. Heel gebouwen zijn hetzelfde, maar niet op een communistische manier. Het gaat meer om een groep gebouwen, die dan hetzelfde zijn. Alle gebouwen hebben standaard minimaal 8 verdiepingen ofzo. Daarnaast is het verbazingwekkend hoeveel natuur/groen er is in de stad.

We hebben iets gegeten wat typisch Koreaans is, maar ik weet de naam niet maar.

Dag 4

Vandaag hadden we de eerste introductie gehad. Je kent het wel; dan worden er allemaal mooie praatjes gehouden en moeten de studenten alleen luisteren en ja knikken. Op de dag zelf kregen we ook een college over sexual harassment. Het ging dan met name over de dingen die in Nederland heel van zelfsprekend zijn maar niet in Korea. Op dit moment voelde ik echt wel een cultuurkloof.

De Koreaanse cultuur is niet echt een ‘aanraak cultuur’. Bij foto’s doen ze vaak de hand net achter of boven de schouder, maar wanneer iemand plotseling de hand op de schouder legt is er meteen paniek. Donderdag avond hadden we een feest. Na een paar drankjes omhelsde een internationale student een Koreaan vriendschappelijk. Hij werd meteen door 2 Koreanen naar buiten gebracht en hem werd verteld dat dit echt niet kon. Na een half uur kon hij naar binnen.

Ik heb gemerkt dat ze in Korea veel soep met groenten en noedels erin eten. Het is hier ook heel normaal om te slurpen wanneer de kom bijna leeg is. En ik kan al erg goed met stokjes eten. Pap,  weest gerust, ik kan het je leren😉. En Lot, natuurlijk gaan we een keer Sushi met stokjes eten als ik terug ben.

Aan het einde van de avond heb ik met een andere Nederlander bierpong gedaan tegen twee Koreanen. De mensen die me een beetje kennen weten: ik ben dan bloedfanatiek, helemaal als ik een aantal bier achter de kiezen heb. Het zal je dan ook niet verbazen dat ik er persoonlijk voor ging zorgen dat we zouden winnen. ‘And we did.’

Dag 5

Deze dag had ik met een aantal personen afgesproken om Suwon Fortress te gaan bezoeken. Helaas was het paleis helemaal aan de bovenkant van de heuvel gesloten, maar het was een indrukwekkend gezicht. Ik merk duidelijk de Chinese invloeden op de gebouwen. Op de oudere gebouwen zijn vaak Chinese tekens afgebeeld. Toen we terug waren ben ik nogmaals naar de housing coördinator gegaan, maar die kan niks betekenen. Daarna ging ik met een aantal anderen naar de E-mart, te vergelijken met de Lotte Mart.

Aan het eind van de middag ontving ik een mail: Een nieuwe kamer was geregeld. “Yes”.

Nu slaap ik op een iets grotere maar vooral veel schonere kamer, met een Koreaan. Na het verhuizen ging ik snel slapen, want de volgende morgen moest ik om 8:45 al de bus hebben richting Seoul (hoofdstad). Zie volgende blog.

Ik had niet gedacht dat het connecten met anderen studenten zo makkelijk zou zijn. Iedereen is hier aardig en wil gewoon de cultuur samen leren kennen. Ik merk dat ik echt tijd moet maken voor het schrijven van dit reisverslag, omdat er op dit moment zoveel gebeurd. Door veel afleiding mis ik Nederland en iedereen daar nog niet echt. Hopelijk blijft de bubbel waarin ik me op dit moment bevindt nog even. Het enige wat ik echt mis is het ’s ochtends opstaan met een normale kop koffie. Daarnaast is alles van het ontbijt zoet. De Koreanen zelf zijn erg verlegen en bang om fouten te maken met hun Engels. Als ik Nederlands praat gebruik ik nu nog soms Engelse woorden, want ik praat hier bijna alleen maar Engels.

Momenteel ben ik bezig om een internetkabel te fixen zodat ik kan skypen met het thuisfront. Daarnaast krijg ik volgende week vrijdag mijn eigen Koreaanse Simkaart zodat ik dan beter bereikbaar via het internet.

Ik wil jullie bedanken voor het lezen!

Hopelijk was het niet al te lang of langdradig 😉